اختصاصی

  • برندگان ونیز ۲۰۲۲ مشخص شدند، سهم پررنگ سینمای ایران در بخش های مختلف

    هفتاد و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز شنبه شب با اعلام برندگان و مراسم اختتامیه به کار خود پایان داد. این جشنواره در ونیز ایتالیا از ۳۱ اوت تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲ برگزار شد. مستند همه زیبایی و خونریزی (All the beauty and the bloodshed) به کارگردانی لورا پویترس برنده شیر طلایی برای بهترین فیلم در هفتاد و نهمین دو...

سینما نوو از زبان گلوبر روشا

 

 

سینما نوو (به انگلیسی: Cinema Novo) جنبشی در سینمای برزیل بود که در دهه‌های پنجاه و شصت در سینمای برزیل پا گرفت. فیلمسازانی چون گلوبر روشا و نلسون پریرا دوس سانتوس این جنبش سینمای را آغاز کردند. شعار اصلی این فیلمسازان این بود: «یک دوربین در دست و یک ایده در ذهن». سینمای نوو، ماهیتی ضداستعماری داشت. در نهایت این جنبش سینمایی تا دهه هفتاد دوام آورد، یعنی زمانی که حکومت خونتاکه فیلمسازان این جنبش را سرکوب کرد.


سینمای جهان سوم تعبیری بود که فرناندو سولاناس و همفکرانش آن را بکار بردند قصد آن از سینمای جهان سوم جریان و مولفه ای از فیلمسازی ست که با هدف گرفتن سیر تاریخی سیطره ی استثمار غرب بر کشورهای جهان سوم از جمله امریکای جنوبی و یا حتی اروپای شرقی سعی در استعمار زدایی از فرهنگ وارداتی سینمای تجاری هالیوود دارد .جدا از اینکه آثار خلق شده در این حیطه را برشماریم باید بدانیم که “سینمای جهان سوم” به کدام ویژگی ماهوی پدیده ی سینما واکنش نشان داده است.

 

حرف هایی برای آشنایی با سینمای نوووبرزیل از گلوبر روشا:

 

هر جا سینماگری یافتید که مایل به نشان دادن واقعیت در فیلم خود وآماده‌ی مقابله با ریاکاری وسانسور روشنفکری است، در آن جا روحیه‌ی سینمای نوو را خوهید یافت.

 

هر جا به سینماگری آماده‌ی مبارزه علیه پورنوگرافی و شیفتگی صرف نسبت به ریزه کاری  فنی برخورد کردید، آن جا روحیه‌ی سینما نوو را خواهید یافت.

 

هرجا سینماگری مایل است هنر و اثرش را در خدمت نتیجه ها وعلت های عظیم عصرش قرار دهد، آن جاست که می‌توان روحیه‌ی زنده سینما نوو را یافت.

 

سینما نوو یعنی گسست از استثمار. یعنی گسست از صنعتی شدن سینما. 

 

فکر می کنم سیاسی‌ترین سینما، سینمای هالیوود است. این سینما از لحاظ سیاسی، موثر ترین سینمایی است که ایدئولوژی «ایده‌ئالیسم اجتماعی» را می‌پراکند. در مقابل، سینمای چپ‌گرا، هنوز نتایجی برابر با نتایج سینمای امریکایی کسب  نکرده است. در سینمای برزیل زیبایی شناسی مردم پسند تجاری وجود ندارد و مشکل اکثر این فیلمهای مردمی در این است که واقعا انقلابی نیستند. سینمای انقلابی نبایستی حس سازش‌گرائی مردم را باعث شود بلکه باید طغیان‌ها را باعث شود. برای نمونه فیلمی مثل Z کوستا گاوراس کاملا هالیوودی است و  فیلم «آخر هفته» گدار، حقیقتا انقلابی است. چرا که فیلمی است که مردم را بر می انگیزاند.

 

مهمترین مسئله، زبانی هست که پیامی را انتقال می دهد. ما به شیوه‌های بیانی نو نیاز داریم. شکلی نو که کامل ویک شکل می شود. بهتر است فیلمی با پرداختی بد داشته باشیم لیکن تازه و نوین.

 

درباره نویسنده :
نام نویسنده: تحریریه آکادمی هنر

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

مطالب مرتبط

تحلیل سینما

تحلیل تجسمی

پیشنهاد کتاب

باستان شناسی سینما