مریل استریپ و احتمال نامزد شدن برای بیستمین بار در اسکار

 

 

مریل استریپ با بازی در نقش یک خواننده اپرای ناشی و دوست‌داشتنی به احتمال بسیار زیاد برای بیستمین بار در میان نامزدهای جایزه اسکار قرار خواهد گرفت.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر و به نقل از ورایتی، با وجود اینکه برای پیش‌بینی برنده اسکار سال آینده خیلی زود است، اما در بدبینانه‌ترین حالت ایفای نقش استریپ در فیلم «فلورانس فاستر جنکینز» نام این بازیگر را به عنوان یکی مدعیان قدرتمند اسکار و گلدن‌گلوب مطرح می‌کند. «فلورانس فاستر جنکینز» تا پیش از 12 اوت اکران نمی‌شود، اما کمپانی پارامونت دوشنبه با نمایش خصوصی فیلم در رویداد «پگی سیگل» تلاش کرد تا توجه رسانه‌ها به این فیلم را پیش از اکران عمومی آن بالا ببرد.

 

مریل استریپ سال 1999 در فیلم «موسیقی قلب» نقش روبرتا گاسپاری ویولونیست و معلم موسیقی را بازی کرد، و برای این نقش نامزد جایزه اسکار، گلدن‌گلوب و انجمن بازیگران سینما شد. البته کاراکتر استریپ در فیلم «فلورانس فاستر جنکینز» با روبرتا گاسپاری تفاوتی عمده دارد. جنکینز به هیچ وجه خواننده خوبی نیست. او در حقیقت فردی پولدار و علاقه‌مند به هنر است که علیرغم صدای بد دوست دارد خواننده اپرا شود. نکته طنز فیلم «فلورانس فاستر جنکینز» به کارگردانی استیون فریرز این است که جنکینز نمی‌داند صدایش تا چه اندازه گوش‌خراش است.

 

بازیگر برنده سه جایزه اسکار دوشنبه برای تماشای فیلم آمده بود، اما تا پایان فیلم در سالن باقی نماند. او هنگام ورود به سالن از صدای بلند فیلم گلایه کرد و هنگام ترک آن آه کشید و گفت: «من نمی‌توانم همه جا حضور داشته باشم.» شاید اگر بازیگری دیگر این نقش را بازی می‌کرد، حاصل کار چیزی فراتر از یک تقلید سطحی از شخصیتی واقعی از آب درنمی‌آمد. مریل استریپ اما با بازی در نقش شخصیت‌های واقعی بسیاری از مارگارت تاچر تا دونالد ترامپ ثابت کرده که در زمینه به اندازه کافی قدرتمند است. او بدون شک برای جان دادن به شخصیت فلورانس فاستر جنکینز نیز راهی تازه یافته است. تفسیری‌ که استریپ از جنکینز ارائه می‌کند، کنار چهره‌هایی مانند جولیا چایلد و سوزان بویل می‌ایستد ولو‌ آنکه جنکینز همانند آن‌ها از استعدادی ذاتی برخوردار نیست. بازیگر «بانوی آهنین» برای ایفای هر چه بهتر این نقش نزد یک استاد بیان دوره دید تا خوب بد آواز بخواند.

 

او درباره طراحی لباس و استفاده از پروتزهای سنگین در این فیلم گفت: «خلاص شدن از شر آن‌ها در انتهای روز احساس خوبی داشت. من پیش از این نیز تجربه این کار را داشتم، این طراحی شیوه حرکت کردن شما را تغییر می‌دهد و به شما کمک‌ می‌کند خود را در کالبدی دیگر احساس کنید.»

 

استریپ از آن دسته از بازیگرانی است که بیشتر برای نقش‌آفرینی‌های درام ستایش شده است و بازی‌های او در فیلم‌های کمدی آن‌چنان که باید و شاید مورد تقدیر قرار نگرفته‌اند. (البته استریپ یکبار سال 1990 برای بازی در کمدی درام «کارت‌پستال‌هایی از لبه پرتگاه» نامزد جایزه اسکار شد.) بازی‌ در کمدی‌های سیاهی چون «شیطان مونث» و «مرگ درخور اوست» با بازخوردهای متوسطی از سوی منتقدان سینمایی روبه‌رو شد. اما یکی از درخشان‌ترین نقش‌آفرینی‌های او در فیلم «پیچیده‌ است» بود. استریپ برای بازی در این فیلم نامزد اسکار نشد، چون او همان سال برای به تصویر کشیدن شخصت جولیا چایلد در فیلم «جولی و جولیا» به کارگردانی نورا افرون نامزد اسکار شده بود. (البته نقش او در «جولی و جولیا» هم تا حدودی مایه‌ای کمدی داشت.)

 

متاسفانه این طور به نظر می‌رسد که امسال نیز می‌رود تا به سال حضور ضعیف بازیگران زن در سینما تبدیل شود. تا اینجای سال در دو فیلم مدعی اسکار «تولد یک ملت» و «منچستر کنار دریا» قهرمانان مرد محوریت دارند. «فلورانس فاستر جنکینز» حتی اگر در گیشه موفقیت چندانی نداشته باشد از شانس ورود به رقابت اسکار برخوردار است. شاید سرنوشت این فیلم نیز همانند فیلم «خانم هندرسون تقدیم می‌کند» رقم بخورد که جودی دنچ را نامزد جایزه اسکار کرد.