آرتیست فیلمی نوستالژیک در کن

آرتیست The Artist آخرین فیلمی بود که به بخش رقابتی کن پیوست. کن شصت و چهار پس از رکود یکی دو سال اخیرش در این سال تمام سعیش را کرد تا سالی را به رخ کشد که شاید در ده سال اخیر بی‎سابقه باشد. سالی که در بخش‎های جنبیش ستاره‎های مختلفی دیده می‎شوند. برای پاندا کونگ‎فوکار 2 آنجلینا جولی، جک بلک و داستین هافمن پای به این شهر ساحلی می‎گذارند که چشم‎های تمام رسانه‎ها را به خود بکشانند حتی اگر مجله یا پایگاه اینترنتی تنها خبرهایی در مورد افراد مشهور پوشش می‎دهند. آرتیست یکی از همان فیلم‎هایی بود که قطعا تیری فرمو و ژیل ژاکوب حس کرده‎اند می‎توانند مخاطبین بیشتری را جذب اخبار کن کنند.

 

میکائیل هازاناویسیس کارگردان فرانسوی تا به حال فیلم‎های مختلف تلفیقی کمدی را ساخته است ولی هیچ‎ بار نتوانسته است در طول دو دهه فیلمسازی در هیچ جشنواره‎ی جهانی معتبری حاضر نشده است و یک‎باره توانسته است در چنین رقابتی آن هم در یک سال بسیار مهم شرکت کند. زمانی که داستان و سپس عکس‎هایی از فیلم منتشر شد رسانه‎های بسیاری به آن توجه کردند. این امر به دلیل تصاویر نوستالژیکی از سینمای کمدی رومانتیک اواخر دهه سوم قرن بیستم می‎باشد. به نوعی بازسازی صحنه‎های نوستالژیک برای علاقه‎مندان به سینمای کلاسیک جاذبه خاصی می‎خواهد.

در داستان فیلم چنین آمده است: جورج والنتین هنرپیشه خوشبخت سینمای صامت هالیوود می‎باشد که از ظاهر و فیزیک خوبی برخوردار است و در صحنه‎های رقص در سینمای موزیکال به خوبی نقشش را ایفا می‎کند. اما پس از گذار سینمای صامت به سینمای صدادار والنتین هم غرق در الکل شده و رو به فراموشی می‎رود.

 

چنین داستان‎هایی همیشه برای مخاطبین جذاب خواهد بود و باید فیلم اکران شود و نظر منتقدین در مورد این فیلم را شنید چون پیش رفتن به سمت چنین داستان‎هایی بسیار دشوار است زیرا باید در مورد سینما و ستاره‎ها سخن گفت.

 

در این فیلم جان گودمن، میسی پیل، پنه لوپه آن میلر، جیمز کراول و جوئل مورای ایفای نقش کرده اند و فیلم برای استودیو «یو فیلم» 12 میلیون دلار هزینه در بر داشته است.