نمایشگاه نقاش کلاسیک امریکایی، دون نایس در نیویورک

گالری دریسکول بابکوک نمایشگاهی از آثار دون نایس با عنوان «حضور نمادها» برپا نموده که منتخبی از نقاشی‌های این استاد وقایع‌نگار اشیای فرهنگ عامه‌ی امریکا را ارائه می‌دهد. نقاشی‌های جدید نایس تصاویری از قوطی‌های نوشیدنی، کفش‌های کتانی، محصولات ری بن و کرایون‌های رنگی را شامل می‌شود و این نشانه‌های تاثیرگذار در فرهنگ امریکا را مورد مطالعه قرار می‌دهد. این کارها بر اساس شیوه‌ی قلمزنی و رنگ‌آمیزی آثار اولیه‌ی آبستره اکسپرسیونیستی او شکل گرفته، و با دقت پرورش یافته‌اند تا علاقه‌ی وی به عناصر پیش پا افتاده‌ی زندگی روزمره را نشان دهند.

 
به گزارش بخش تجسمی آکادمی هنر و به نقل از آرت نت، در کار نایس، پیش پا افتادگی به عظمت بدل می‌گردد، یک بار مصرف‌ها به نماد و نشانه تبدیل می‌شوند و فرهنگ مصرف‌گرای امریکایی به مخاطبان نسل هزاره عرضه می‌شود. رویکرد شوخ طبعانه‌ی نایس، کتانی‌های چاک تایلر را به توتم‌هایی تبدیل می‌کند که راویتگرند، و اشتیاق شدید هنرمند به بازشناسی نمادها و قدرت اقناع آنها را بیان می‌کنند. ورای ظاهر امر، این اشیا، که ما روزانه با آنها سروکار داریم، حاکی از نقد گزنده و تلخ امریکای معاصر و نقش مردم امریکا در شکل دهی فرهنگ هستند. نمادهای نایس مچاله و مصرف شده‌اند. در یک نمونه، قوطی نوشیدنی نمادین قرمز، سفید و آبی Pabst فشرده و دور انداخته شده است. زوایای نامنظم حاصل از مچاله شدن روی سطح قوطی، به مخاطبان اجازه می‌دهد که این شی و حضور فراگیرش در امریکا را از دریچه‌ای که همزمان نقادانه و حاکی از نگاه حسرت‌بار است، مورد بررسی قرار دهند. نقاشی‌ها، تصاویر تمیز، واضح و ویرایش شده‌ی تبلیغاتی را نمایش نمی‌دهند، بلکه اشیایی را به تصویر می‌کشند که اثر مصرف شدن روی آنهاست و در چروک‌های بسته‌های آدامس و بسته‌بندی‌های نیمه شفاف پلاستیکی آنها زیبایی و شاعرانگی محسوس است. دون نایس، جداافتادگی اشیای آثار اولیه‌ی ادوارد هاپر و تصاویر وین تیبو از شیرینی‌ها را می‌گیرد و آنها را به مجموعه تصاویر مشهور خودش تبدیل می‌کند که با نمادهای فرهنگ معاصر بازی می‌کنند، و اعماق سطوح آشنا را می‌کاوند تا آنچه را نمایش دهند که ما کمتر مورد توجه قرار می‌دهیم. دون نایس چهره‌ای کلاسیک در هنر امریکای نیمه‌ی گذشته‌ی قرن است.

او اوایل دهه‌ی ۱۹۶۰ در صحنه‌ی هنر ظهور کرد؛ یعنی زمانی که موزه‌ی هنر امریکایی ویتنی، اثر «مجموعه‌ی امریکایی ۵» او را خرید و وی به عنوان یکی از اعضای گروه «رئالیست‌های ادراکی جدید» شناخته شد که قصد بازگرداندن دوباره‌ی محتوا به نقاشی را داشتند. نایس تکنیک نقاشی کنشی متاثر از نقاشان قدیمی‌تر اکسپرسیونیست و آبستره اکسپرسیونیست را با تمرکز و انرژی رئالیستی منشعب از پاپ‌آرت در می‌آمیزد. با ترکیب علائق یک متخصص تاریخ طبیعی برای مشاهده‌گری و وسواس یک هنرمند، نایس به جنبه‌هایی از فرهنگ امریکا و مسائل انتقادی خاصی از زمانه‌ی ما می‌پردازد. او محصولات کلاسیک امریکایی نظیر کتانی، بسته‌بندی‌های آب نبات و یا بطری‌های سودا را با همان قدرتی به تصویر می‌کشد که به مناظر ناب دره‌ی رود هادسن و کوه‌های سیرا نوادا می‌پردازد. برای این کار، او تصویر متمایزی از زباله‌های تمدن، همراه با دغدغه‌های هنری برای محیط زیست، آفریده است. نایس(متولد ۱۹۳۲، کالیفرنیا)، با تشویق‌های پدربزرگ و عمه‌اش که هر دو نقاشان آماتور بودند به نقاشی علاقمند شد. او دو سال در ارتش امریکا خدمت کرد در حالی که به فعالیت‌های هنری‌اش ادامه می‌داد.

پس از خروج از ارتش، وی تصمیم به تحصیل هنر در ایتالیا گرفت و در آنجا با هنرمندان زیادی آشنا شد. سپس به سالزبورگ رفت و زیر نظر اسکار کوکوشکا آموزش دید. نایس فوق لیسانسش را از ییل دریافت کرد در حالی که با چهره‌هایی نظیر چاک کلوز و ریچارد سرا همکلاس بود. اما به گفته‌ی خود نایس آموزه‌های الکس کتز در مورد خلاق بودن، دانستن تاریخ هنر و توجه به تجربیات شخصی و رابطه‌اش با هنر، طبیعت، فرهنگ و محیط زیست بیشترین تاثیر را روی او گذاشته است.