برگزاری نمایشگاه لورنزو کویین در گالری هالسیِن لندن
- توضیحات
- دسته: اخبار سایر هنرها
- منتشر شده در 1395-08-04 12:28
از چهار اکتبر هنرمند معاصر، لورنزو کویین، آثار جدیدش را در گالری هالسیِن لندن به نمایش گذاشته است. او در سطح بین‌المللی یکی از محبوب‌ترین مجسمه‌سازان دوران ما شناخته می‌شود. این نمایشگاه پیشرفت هنری کویین و تجربیاتش با مدیوم‌ها و سوژه‌های جدیدی را نشان می‌دهد که هدف آنها انتقال دادن اشتیاقش به ارزش‌های ازلی و احساسات اصیل است. هنرمند می‌گوید: «من هر روز، هر چند مختصر، تحت تاثیر زندگی، کتاب‌ها، اشعار، برخوردم با مردم و تجربیاتم هستم؛ مجسمه‌سازی بخشی از کسی است که هستم، و همیشه اینطور بوده است. از همکاری با گالری هالسین و داشتن این فرصت تا مجموعه‌ای از کارهایم را گرد هم بیاورم تا با جهان به اشتراک بگذارمشان، خرسندم.» کویین که کیفیت اجرایی و تکنیک دقیق اساتید گذشته را تکرار می‌کند، اغلب از آیکون‌ها و نمادهای قدیمی در کارش بهره می‌گیرد که آنها را با به خدمت گرفتن فرایند باستانی«موم از بین رفته»(lost-wax) در کارگاه ریخته‌گریش در کاتالان اجرا می‌کند.
کارهای او که به مضامین دگردیسی، توازن و تکامل اشاره دارند، نمونه‌ی خوبی از هنر هارمونی، تعادل و تناسب ارائه می‌دهند. بازآفرینی اکسپرسیو دستان انسان، ویژگی‌ها و ایده‌آل‌های جهانشمول عشق و روابط عاطفی، همیشه بخشی از مجموعه‌ی کار کویین هستند. وی می‌گوید: «می‌خواهم چیزی را بسازم که سخت‌ترین و از نظر تکنیکی، چالش برانگیزترین بخش اندام انسان دانسته می‌شود. دستان قدرت زیادی دارند_ قدرت عشق ورزیدن، متنفر بودن، خلق کردن و نابود ساختن.» با این حال نمایشگاه حرکت هنرمند از نمایش وابستگی متقابل در کارش را نشان می‌دهد، و در همین راستا امکان تمرکز بر فردیت را فراهم می‌کند. نمایشگاه این فرصت را بوجود می‌آورد تا برخی از قدرتمندترین کارهای کویین را ببینیم؛ هنرمندی که سفارش‌های مهمی در سراسر جهان را به انجام رسانده است؛ «ترقی از طریق آموزش» در دوحه‌ی قطر، «ایمان آوردن» در سنت پیترزبورگ روسیه، و «دست خدا» در بمبئی هند، در کنار تعدادی چیدمان در اماکن عمومی در بریتانیا، از جمله «درخت زندگی» در کلیسای سنت مارتین در برمینگام، «نیروی طبیعت» در میدان برکلی لندن، و «اگه بیفتم منو می‌گیری؟» در پارک لین لندن. کارهای بی‌تکلف کویین ابزاری هستند که او با آنها پیام‌های جهانی‌اش را با مخاطبان در میان می‌گذارد. این نمایشگاه که از نظر سبکی کاملا پخته، و نمایانگر همدلی غریزی و دستاوردهای تکنیکی است، جنبه‌های متفاوتی از شخصیت کویین به عنوان یک مجسمه‌ساز فیگوراتیو پیشرو، و اوج میراث او را نشان می‌دهد و همچنین به مسیر آینده‌ی وی هم اشاره دارد. برای کویین، مجسمه‌سازی در درجه‌ی اول، هنر برقراری ارتباط است؛ مدیومی که وی بواسطه‌ی آن می‌خواهد تحمل، فهم و هارمونی را به ارمغان بیاورد؛ «من کارهای هنری را برای خودم و کسانی خلق می‌کنم که دوست دارند بیایند و گردشی در رویاهای من داشته باشند. اینکه چگونه زندگی می‌کنیم بیشترین اهمیت را دارد، و کار من با ارزش‌ها و احساسات در ارتباط است.»
کارهای او که به مضامین دگردیسی، توازن و تکامل اشاره دارند، نمونه‌ی خوبی از هنر هارمونی، تعادل و تناسب ارائه می‌دهند. بازآفرینی اکسپرسیو دستان انسان، ویژگی‌ها و ایده‌آل‌های جهانشمول عشق و روابط عاطفی، همیشه بخشی از مجموعه‌ی کار کویین هستند. وی می‌گوید: «می‌خواهم چیزی را بسازم که سخت‌ترین و از نظر تکنیکی، چالش برانگیزترین بخش اندام انسان دانسته می‌شود. دستان قدرت زیادی دارند_ قدرت عشق ورزیدن، متنفر بودن، خلق کردن و نابود ساختن.» با این حال نمایشگاه حرکت هنرمند از نمایش وابستگی متقابل در کارش را نشان می‌دهد، و در همین راستا امکان تمرکز بر فردیت را فراهم می‌کند. نمایشگاه این فرصت را بوجود می‌آورد تا برخی از قدرتمندترین کارهای کویین را ببینیم؛ هنرمندی که سفارش‌های مهمی در سراسر جهان را به انجام رسانده است؛ «ترقی از طریق آموزش» در دوحه‌ی قطر، «ایمان آوردن» در سنت پیترزبورگ روسیه، و «دست خدا» در بمبئی هند، در کنار تعدادی چیدمان در اماکن عمومی در بریتانیا، از جمله «درخت زندگی» در کلیسای سنت مارتین در برمینگام، «نیروی طبیعت» در میدان برکلی لندن، و «اگه بیفتم منو می‌گیری؟» در پارک لین لندن. کارهای بی‌تکلف کویین ابزاری هستند که او با آنها پیام‌های جهانی‌اش را با مخاطبان در میان می‌گذارد. این نمایشگاه که از نظر سبکی کاملا پخته، و نمایانگر همدلی غریزی و دستاوردهای تکنیکی است، جنبه‌های متفاوتی از شخصیت کویین به عنوان یک مجسمه‌ساز فیگوراتیو پیشرو، و اوج میراث او را نشان می‌دهد و همچنین به مسیر آینده‌ی وی هم اشاره دارد. برای کویین، مجسمه‌سازی در درجه‌ی اول، هنر برقراری ارتباط است؛ مدیومی که وی بواسطه‌ی آن می‌خواهد تحمل، فهم و هارمونی را به ارمغان بیاورد؛ «من کارهای هنری را برای خودم و کسانی خلق می‌کنم که دوست دارند بیایند و گردشی در رویاهای من داشته باشند. اینکه چگونه زندگی می‌کنیم بیشترین اهمیت را دارد، و کار من با ارزش‌ها و احساسات در ارتباط است.»
در میان هنرمندانی که کویین را تحت تاثیر قرار داده‌اند می‌توان به میکلانژ، برنینی و رودن اشاره نمود. در ۱۹۸۹ کویین حس کرد که اولین کار اصیل خود را ساخته است: «نیم‌تنه‌ای بر اساس طراحی میکلانژ از حضرت آدم ساخته بودم… ایده‌ای داشتم و شروع به تراشیدن کردم و حوا از بدن آدم بیرون آمد… این کار به عنوان یک تمرین کاملا آکادمیک آغاز شد، اما با اینحال به یک اثر هنری تبدیل شده بود.» کویین معمولا ایده‌ی هر کار را در نوشته‌هایش پرورش می‌دهد و همین متن‌های شاعرانه در نهایت در کنار مجسمه، به عنوان بخش مهمی از کار و نه تنها یک توضیح ساده، به نمایش در می‌آید. ایده‌های خلاقانه‌ی لورنزو به سرعت رنگ واقعیت به خود می‌گیرند؛ «ایده‌ی الهامبخش کار در هزارم ثانیه بوجود می‌آید.» اما با اینحال یک پروژه برای تکمیل ماه‌ها به زمان نیاز دارد و باید معنای روشنی را منتقل کند. کارهای کویین در مجموعه‌های خصوصی در سراسر جهان نگهداری می‌شوند و به صورت بین‌المللی طی ۲۰ سال گذشته به نمایش درآمده‌اند. در ۲۰۱۱ از لورنزو برای شرکت در اولین دوسالانه‌ی مجسمه‌سازی رم دعوت بعمل آمد و در همان سال برای نمایش کارش در غرفه‌ی ایتالیا در پنجاه و چهارمین دور‌ه‌ی بی‌ینال ونیز انتخاب شد.
