نمایشگاه آثار جدید شیرین نشاط در گالری گلدستون نیویورک

گالری گِلَدستون نمایشگاهی از کارهای جدید شیرین نشاط، مشتمل بر یک فیلم و مجموعه عکس‌های مرتبط، با آن برپا نموده است. بواسطه‌ی تصاویر پر احساس و میزانسن‌های برانگیزاننده، چیدمان عکس و فیلمِ نشاط، ساختار فرهنگی تفاوت‌ها را مورد نقد قرار می‌دهد.

در این نمایشگاه برای نخستین بار نشاط توجه‌اش را کاملا به فرهنگ امریکایی معطوف کرده است، و تجربه‌ی پر تنش و جستجوگرانه‌ی ایرانی بودن در امریکای امروز را کالبدشکافی می‌کند. هم در فیلم «روجا» و هم در مجموعه عکس‌های جدید «رویاپردازان»، نشاط با دوگانگی زندگی کردن با دو فرهنگ متفاوت و اینکه چگونه این دوگانگی به هر دو هویت سیاسی و شخصی پیوسته است، رویارو می‌شود. برای پرداختن به وضعیت مبهم یک بیگانه، او از تصاویر رازآمیز، مواجه شدن‌های آزاردهنده و زوایای دید گیج کننده‌ی متاثر از فیلم‌های سوررئال من رِی و مایا دِرِن، استفاده می‌کند.

«روجا»(۲۰۱۶) از رویاهای تکرار شونده، خاطرات، و تمنیات خود نشاط سرچشمه می‌گیرد، و تلاش‌های نگران‌کننده‌ی یک زن برای ارتباط با فرهنگ امریکایی را، در حالی که می‌کوشد آن را با دلبستگی به سرزمین مادریش سازگار کند، ترسیم می‌کند. در سراسر فیلم او به بیگانه‌سازی چشم‌اندازهای امریکایی می‌پردازد تا روجا را در یک زمینه‌ی سیاسی و روانی مبهم قرار دهد.

در کنار فیلم، «رویاپردازان» هم معرف یک شروع جدید در کار نشاط است. او که برای ترکیب پرتره‌ با متون خوشنویسی در کارش مشهور است، این بار مردان و زنان سفید پوست امریکایی را به عنوان سوژه‌ی کار برگزیده است که بسیاری از آنها در «روجا» هم حضور دارند. این پرتره‌های مبهم و تار، به استعاره‌ای برای جعلیات و امور گنگی تبدیل می‌شوند که مرزهای فرهنگی را تقویت می‌کنند و اینکه چگونه تفاوت‌های ساخته‌ی جامعه، دلبستگی‌های مشفقانه‌ی میان نژادها، طبقات اجتماعی و ملیت‌ها را محدود می‌کنند. شیرین نشاط در نیویورک زندگی می‌کند. او شیر طلایی بی‌ینال ونیز ۱۹۹۹ و شیر نقره‌ای بهترین کارگردانی از شصت و ششمین جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم ونیز را بدست آورده است.