مهاجرت امریکایی از دیدگاه هونگ لیو در گالری نانسی هوفمان نیویورک

اولین نمایشگاه فصل پاییز گالری نانسی هوفمان، با عنوان «مهاجرت امریکایی» به نقاشی‌ها و آبرنگ‌های جدید هونگ لیو اختصاص دارد. این اولین مجموعه‌ی هنرمند است که به سوژه‌ای امریکایی می‌پردازد؛ تصاویری از دوران «طوفان شن و رکود» در امریکا بر اساس عکس‌های دوروتیا لنگ. جف کلی مطلبی در مورد این نمایشگاه نوشته که به همراه یک کاتالوگ با سه مقاله و مصاحبه‌ی هنرمند منتشر شده است. هونگ لیو، بیشتر به عنوان نقاش سوژه‌های چینی، عموما مربوط به قرون ۱۹ و ۲۰، شناخته می‌شود. خیلی جای تعجب نیست که این هنرمند متولد چین، که در جنگ، قحطی، و انقلاب عصر مائوئیستی زندگی کرده، بیشتر نقاشی‌هایش، از زمان مهاجرت به امریکا در ۱۹۸۴، بر اساس عکس‌های تاریخی چین بوده است.

اما کارهای جدید لیو عکس‌های دوروتیا لنگ از دوران طوفان شن و رکود امریکا را مبنای کار خود قرار داده است؛ هنرمندی که لیو همیشه او را می‌ستاید. هونگ لیو که در اوکلند کالیفرنیا سکونت دارد، وقتی متوجه شد موزه‌ی شهر گنجینه‌ای از آرشیو عکس‌های لنگ را دارد، و همچنین معلوم شد که ۲۰۱۵ پنجاهمین سالگرد درگذشت خانم لنگ بوده و ۲۰۱۶ پنجاهمین سالگرد تاسیس آرشیو کارهای اوست، شگفت‌زده شد. از اینرو از پاییز ۲۰۱۵، لیو بارها در آرشیو لنگ جستجو کرده است تا عکس‌هایی را برای نقاشی انتخاب کند. به عنوان یک نقاش، لیو مرجعیت اسنادی عکس‌ها را با قرار دادن آنها در معرض فرآیند فکورانه‌تر نقاشی به چالش می‌کشد.

در واقع، بیشترِ معنای نقاشی‌های وی از نحوه‌ی محو شدن این تصاویر عکس محور، بواسطه‌ی نقاشی کردن با لایه‌های رقیق رنگ و شره‌ها نشات می‌گیرد، و گذر خاطره به تاریخ را القا می‌کند، در حالی که می‌کوشد روایات شخصی و فرهنگی ثبت شده، اما اغلب پنهان، در لحظه‌ی عکاسانه را مکشوف کند. لیو می‌نویسد: «می‌خواهم عکس را هم حفظ و هم نابود کنم.» با توجه به موضوعات تاریخی و اغلب تراژیکی که او ارائه می‌دهد، می‌توان سبک او را نوعی رئالیسم گریان دانست. با تمرکز بر آوارگان و خانواده‌های سرگردان در دوره‌ی طوفان شن، لیو به بقایای عکاسانه‌ی جامعه‌ی امریکا نگاه دوباره‌ای می‌اندازد، و چیزی که او در عکس‌های لنگ می‌یابد، سوژه‌هایی هستند که کوشش و مبارزه‌ی فراگیر آنها و انسانیت پنهان‌شان، خیلی متفاوت از پناهندگان، سربازها، روسپی‌ها و کارگرهایی نیست که او برای دهه‌ها نقاشی کرده است. اما این تمایز معنادار نیز وجود دارد که سوژه‌ها در نقاشی‌های جدید لیو، دهقانان امریکایی‌اند، که بر خلاف همتایان چینی‌شان، اگرچه در فقر هستند، اما در یک ناحیه و مکان گیر نکرده‌اند.

دهقانان چینی معمولا به دلیل جبر تاریخ پراکنده شده‌اند، در حالی که اهالی اوکلند و آوارگان عکس‌های لنگ، اگرچه به شدت فقیرند، اما آماده‌ی جابجایی‌اند، یا به شکل موقت در اردوگاه‌های مهاجرین اقامت دارند. آنها متاثر از نیروی طبیعت پراکنده شده‌اند و هدف مشترک آنها رسیدن به کالیفرنیا بود؛ سرزمین موعود. در دوران بیست و دو ساله‌ی عکاسی لنگ، تحرک و جابجایی به نماد امریکا تبدیل می‌شود. اگرچه بسیاری از این مهاجران عاقبت تلخی داشتند، اما بیشترشان از جاهای دیگر می‌آمدند. لیو که در چین به عنوان یک رئالیست سوسیالیست تعلیم دید، پیش از مهاجرت به امریکا برای تحصیل در دانشگاه کالیفرنیا، به مطالعه‌ی نقاشی دیواری در آکادمی مرکزی هنرهای زیبای پکن پرداخت. در آنجا، او نه تنها با این خواست روبرو بود که هنر باید در خدمت قلب و روح مردم باشد، بلکه این انتظار هم وجود داشت که هنرمند باید ابداع و آزمایشگری کند. در طول سال‌ها نقاشی‌های او آزادانه‌تر شده و وی اجازه می‌دهد قطرات و شره‌های رنگ روی بوم پایین بیاید. اما بیش از هر چیز، سبک رئالیسم سیال لیو، انتقاد شخصی او نسبت به رئالیسم سوسیالیستی خشک است. دستاورد بزرگ وی به عنوان یک نقاش، به نقد کشیدن روش‌های خود نقاشی رئالیستی بوده است، به منظور دست یافتن به ادراک عمیق‌تری از حقیقت سوژه.

برای این کار، دوروتیا لنگ، لیو را به کیفیت اندوهبار سوژه‌ی اکنون مشترک‌شان بیش از همیشه نزدیک می‌کند. هونگ لیو در چنگچون چین(۱۹۴۸) به دنیا آمده است و در دوران مائو زدونگ در پکن رشد یافته. او پس از اتمام دوران دبیرستان برای چهار سال طی انقلاب فرهنگی به مناطق ییلاقی فرستاده شد؛ جایی که با دهقانان در مزارع برنج، گندم و ذرت کار می‌کرد. در این مدت، او به کار عکاسی و طراحی از مزرعه‌داران محلی و خانواده‌هایشان نیز مشغول بود‌. وی پس از تحصیل در کالج معلمان در پکن در یک مدرسه نمونه شروع به تدریس نمود و همچنین یک برنامه‌ی آموزش طراحی و نقاشی در تلویزیون داشت. آثار او در موزه‌های متعددی به نمایش درآمده و در گنجینه‌هایشان نگهداری می‌شود.