درباره‌ی خوآن دنیل اوتویا؛ مهم‌ترین هنرمند کلمبیایی قرن 21اُم

زمانی که پارتیزان‌های ارتش آزاد‌‌‌ی‌بخش ملی ناگهان وارد کلیسایی در غرب کلمبیا شدند و ۱۸۰ نفر را ربودند خوان دنیل اوتویای ده ساله به همراه خانواده‌اش برای مراسم عشاء ربانی در آنجا حضور داشتند.

امروز، پارتیزان‌های چپگرا، آخرین گروه شورشی فعال در کلمبیا، مشغول گفتگوهای صلح با دولت هستند تا به مناقشه‌ی ۵۳ ساله‌ای پایان دهند که دویست و شصت هزار قربانی گرفته است. خوآن دنیل اوتویا، اکنون به عنوان هنرمندی ۲۸ ساله، خود را وقف کشیدن تصاویر عظیمی از اقدامات خشونت‌آمیزی کرده که ارتش آزاد‌ی‌بخش ملی مرتکب شده است.

او می‌گوید این یادآوری تاریخ خون‌آلود کلمبیا، در حالی که کشور می‌کوشد به صلح پایدار دست یابد، پراهمیت است. نقاشی کردن همچنین به نوعی درمانِ آسیب‌های ناشی از تجربیات وحشتناک هنرمند از جنگ در کودکی است. وی در گفتگو با آژانس خبری فرانس پرس می‌گوید: «من دچار آسیب روانی هستم، و تصمیم گرفتم راجع به آن حرف بزنم. قربانیان این مناقشه به مدتی طولانی ساکت مانده‌اند… برای من، ثبت همه‌ی آن در یک نقاشی راهی برای برملا کردنش بوده است.» یک یکشنبه‌ی معمولی در ۱۹۹۹ بود که اوتویا و خانواده‌اش ربوده شدند.

در حالی که آنها در کلیسا نشسته بودند بیست تن از نیروهای ارتش آزادیبخش با لباس مبدل ارتش کلمبیا به داخل هجوم آوردند و گفتند به دلیل بمب‌گذاری باید ساختمان را تخلیه کنند. آنها ۱۸۰ نفر را گروگان گرفتند. اوتویا به دلیل سن کمش تقریبا بی‌درنگ آزاد شد، اما والدین و برادرش شش ماه اسیر بودند، و با پرداخت باج آزاد شدند. اوتویا طی این مدت با یکی از عموهایش زندگی می‌کرد و در همین زمان بود که به نقاشی کردن روی آورد. «بیشترین چیزی که به یاد می‌آورم چهره‌ی مادرم است؛ چهره‌ای که نمی‌توانم آن را از خاطرم پاک کنم، چهره‌ای دلواپس تنها گذاشتن من.» با سبکی رئالیستی و همزمان رویاگون، اوتویا روی بوم‌هایی به بزرگی دو در دو متر، بر اساس عکس‌های خبری از حادثه‌ی گروگان‌گیری نقاشی می‌کند. او می‌گوید دستیابی به صلح یک کار طولانی و سخت خواهد بود، اما می‌افزاید «بیایید امیدوار باشیم که امکان‌پذیر است.»