نمایشگاه هانری ماتیس / ریچارد دیبنکورن در موزه‌ی هنر مدرن سان فرانسیسکو

موزه ی هنر مدرن سان فرانسیسکو نخستین نمایشگاه عمده ی بررسی الهام ژرف ریچارد دیبنکورن از هانری ماتیس را افتتاح کرد. تقریبا چهل نقاشی و طراحی از ماتیس و دیبنکورن. این داستان ابهامی هنری است که کار دو نقاش را روشن تر می‌سازد و نشان می‌دهد چگونه تاثیر مزبور در طول زمان متحول شد.

آکادمی هنر به نقل از آرت دیلی - ماتیس از معدود هنرمندانی بود که جنبه‌های عقلانی و عاطفی را در هنر خود به هم آمیخت. او به هنری بیانگر و هدفمند اعتقاد داشت. از این لحاظ، او را می‌توان با اکسپرسیونیست‌های آلمانی مقایسه کرد (اگر چه حال و هوا و اسلوب کار او با اثار اکسپرسیونیست‌ها یکسره متفاوت است). در هنر ماتیس، صور بدوی بدون خشونت تشویش انگیز رخ می‌نمایند. نحوه به کارگیری رنگ و خط در نقاشی‌های او چنان است که هیچ‌گاه عمق معنای هنری و تصویری شان کاسته نمی‌شود. به اعتقاد او "فقط آن کسی که بتواند عواطف خود را به طرزی اصولی نظم دهد، هنرمند است". ماتیس به هنری متعادل، ناب، آهنگین، ارامش بخش، و عاری از موضوع‌های گزنده و دلگیر می‌اندیشید. 

از سوی دیگر ریچارد دیبنکورن شباهت‌های غریبی به کار ماتیس دارد. نقاشی‌های او اصولاً یک شکل کلی دارند: شکل‌های رنگی با خط و زوایه. برای نمونه، اشِن پارک 79 نقاشی از یک استخر آب است که آب و رز نیز در آن وجود دارد. از دور همه‌چیز صاف و عادی به نظر می‌رسد، اما همین که نزدیک می‌شوید، سطح آن تغییر می‌کند و شما بی‌دقتی‌ها و کاستی‌های دوست‌داشتنی آن را می‌بینید.

 
ریچارد دیبنکورن یکی از موفق‌ترین و البته مستقل‌ترین نقاش‌های قرن 20 آمریکا به شمار می‌آید. او در ابتدا خود را به عنوان یک اکسپرسیونیست انتزاعی معرفی کرد، سپس به نقاشی فیگوراتیو روی آورد. هفت سال بعد در سانتا مانیکا یا سری نقاشی‌های اشِن پارک دوباره به نقاشی انتزاعی روی آورد. این به واقع مهمترین برهه در عمر کاری دیبنکورن است. جایی که او بیشتر از پیش به سبک هنری ماتیس نزدیک می شود. آن هم مشخصا در شیوه ی استفاده از خط و زاویه.