گزارش نشست نقد «پل چوبي» / بهرام رادان: من خيلي وقتها خودم را جاي امير ميگذاشتم

 

به گزارش آکادمی هنر، نشست پرسش و پاسخ فيلم «پل چوبي» با حضور مهدي كرم‌پور كارگردان، خسرو نقيبي فيلمنامه نويس، مهناز افشار، بهرام رادان و برزو ارجمند بازيگران، كارن همايون‌فر آهنگساز و علي سرتيپي تهيه كننده سه شنبه 18 بهمن ماه در سالن سعدي مركز همايش‌هاي برج ميلاد برگزار شد.

 

در اين نشست مهناز افشار در خصوص بازي در «پل چوبي» گفت: من فيلم چه كسي امير را کشت؟ را با آقاي كرم‌پور كار كرده بودم و از همان جا متوجه شدم نگاه او به سينما متفاوت است. قصه فيلم پل چوبي و نوع پرداخت به آن برايم جالب توجه بود. البته هر كاري نقاط ضعف و قوت خودش را دارد اما اگر از ديد كارگردان به فيلم نگاه كنيم، متوجه لحظات خوب فيلم مي‌شويم.

در ادامه اين نشست بهرام رادان درباره دليل همكاري با كرم‌پور توضيح داد: در دوراني كه تصميم گرفتيم كمتر كار كنيم، فيلمنامه‌ها بايد جوري باشد كه بتوانيم به آنها اعتماد كنيم. امير فيلم مردي شرقي است با حس خيانت و عشق. فكر مي‌كنم مردهاي ايراني بالقوه اين خصوصيت را داشته باشند. من خيلي وقت‌ها خودم را جاي امير مي‌گذاشتم و فكر مي‌كنم آدم‌هاي جامعه ما معمولا اين ويژگي‌ها را دارند.

وي ادامه داد: سعي كردم همه چيز را رعايت كنم كه مردي از طبقه متوسط با لباس و سر و شكل آدم‌هاي معمولي باشد و مخاطب بتواند با آن همذات پنداري كند.

در بخش ديگري از اين جلسه كارن همايونفر ضمن عذرخواهي از اهالي رسانه به دليل حضور نداشتن در جلسه پرسش و پاسخ فيلم «ميگرن»، گفت: اميدوارم از موسيقي فيلم راضي باشيد و خيلي اذيت نكرده باشد. البته موسيقي فيلم در اين سالن خيلي شنيده نمي‌شد و اميدوارم در سالن‌هايي كه براي مردم فيلم اكران مي‌شود، موسيقي شنيده شود.

برزو ارجمند نيز درباره حضور در اين فيلم عنوان كرد: دليل حضور من در اين فيلم فقط رفاقت با مهدي كرم‌پور است. از اين رفاقت 10، 12 سالي مي‌گذرد و زماني كه به من زنگ زد تا سر فيلمبرداري حاضر شوم، خيلي زود پذيرفتم.

در ادامه كرم‌پور در پاسخ به سوال كمندي از ماهنامه فرهنگ و سينما،  در خصوص تعدد بازيگران و استفاده از نريشن در فيلم، گفت: هر فيلمنامه‌اي نياز به بازيگر دارد و من اين شانس را داشتم كه بتوانم از بازيگران خوب براي كاراكترهايم استفاده كنم.

وي ادامه داد: روايت فيلم را اول شخص مفرد انجام مي‌دهد و اين مساله را از ابتدا تا انتها در فيلم مي‌بينيم. كل فيلم فلاش بك است و پلان ابتدايي و انتهايي فيلم را به هم متصل مي‌كند.

همچنين اناركي از سايت سينما نگار در خصوص پرداخت نشدن به شخصيت‌ها سوال پرسيد كه كرم‌پور به خاطر نظر شخصي، به اين واكنش پاسخي نداد.

در اين نشست بهرامي از ماهنامه مشرق در خصوص مشخص نشدن وضعيت يكي از شخصيت‌هاي فيلم پرسيد كه نقيبي در پاسخ به او گفت: صبوري در ايران زندگي نمي‌كرد و اين كه ما او را نمي‌بينيم دليل حضور نداشتن او در فيلم نيست.

در پايان نقيبي در پاسخ به سوال نوروزي از ماهنامه سينما رسانه در خصوص زمان اتفاق افتادن رويدادها، خاطرنشان كرد: قصه اين فيلم در سال 88 اتفاق افتاده است و تنش‌هاي آن نيز مربوط به همان سال است. همه رويدادها دقيقا براي همان چند روز است و قصه هم درست سر جاي خودش است.