آخرین نقد آثار

از پنجمِ مهرماه، ساعتِ ۲۰ و سی دقیقه‌ی هر شب، یک رویدادِ نمایشیِ دل‌چسب از گروهی بی‌ادعا، در تالارِ هنر در جریان است: «پدرآن». «پدرآن» قصه‌ی هشت دخترمدرسه‌ایِ سربه‌هوای نوجوان را تعریف می‌کند که پس از پیشامدی به‌ظاهر جادویی و به تشویقِ خانم‌معلمِ هم‌دل و مهربان‌شان (با بازیِ خوبِ فهیمه باروتچی) به فکرِ فرو ریختنِ دیوارِ سنگیِ ارتباط، بینِ خود و پدران‌شان می‌افتند؛ دیواری که شاید هرکدام‌مان [به‌ن

  جسم به مثابه حایلی گفتمانی قادر است مرز بین دنیای برون و‌ درون نشانه یعنی مرز دال‌ها و تجلی حضور خود را بردارد و فیلتری برای فرآیند معناسازی در گفتمان باشد. حال جسم‌ها در فضای حایلی قادر به گفت‌وگو با یکدیگر هستند. جسم آن ابژه دارای هویت است که از اعماق فرهنگ‌ها، تاریخ، بافت‌ها و خاطره فردی/جمعی دست به معناسازی می‌زند. قرارگیری اجسام کنار یکدیگر وضعیت‌های گفتمانی مختلفی در سطوح تجلی به وجود م

  تهمینه میلانی مشهورترین فیلمساز زن ایران در اواسط شهریورماه نمایشگاهی با نام «فیلم‌هایی که نساختم» در گالری ایوان برپا کرد که با جنجال‌های فراوان توسط مدیر گالری لغو شد که می‌توانید در اینجا بیشتر در مورد آن بخوانید. حال لیلی گلستان مدیر گالری گلستان در یادداشتی رفتارهای میلانی را بچه‌گانه و نمایشگاه او را ضعیف خطاب کرده است. با توجه بازنشر این یادداشت از شرق لازم به چند توضیح خود را می‌دانیم

در زمانه‌ای که به‌نظر می‌رسد اقبال عمومی نسبت به آثار نمایشی با محوریت جنگ و پیامدهای‌اش -به دلایل مختلف و قابلِ تأمل- کاهشی چشم‌گیر یافته است، مرتضی شاه‌کرم (نویسنده) و سامان خلیلیان (کارگردان) با «عند از مطالبه» قدم در راهی دشوار گذاشته‌اند. در این میان، به‌واسطه‌ی کاربستِ تمهیداتی [چه در برهه‌ی نگارش متن و چه در زمان اجرا] سعی شده است که بی‌میلیِ پیش‌گفته حتی‌الامقدور کم‌تر و کم‌تر شود. ادام

  ژاک اودیار برنده نخل طلا با «برادران سیسترز» همراه با جان سی رایلی و خواکین فینیکس در مقام دو برادر شکارچی در یک وسترن پست مدرن اسرارآمیز درخشان این بار به جشنواره ونیز آمده است. ادامه مطلب: نقد فیلم برادران سیسترز ساخته ژاک اودیار؛ کابوی‌های بالغ بی‌شباهت با کابوی‌های لئونه یا پکین پا اضافه کردن دیدگاه جدید

  برادران کوئن یکبار دیگر با یک وسترن یعنی «تصنیف باستر اسکروگز» به ونیز بازگشته‌اند. فیلمی با مجموعه داستان‌هایی مضحک و ترسناک از غرب وحشی که به طور غیرمنتظره پیش می‌رود.     "در غرب وحشی دشت‌ها پهناور و چشم‌اندازها وسیع‌اند" این تصنیف شادی است که باستر اسکروگز کابوی (با بازی تیم بلیک نلسون) می‌خواند. جایی که باستر در میان پهنه دشت سوار بر اسبش است -دشتی ارجاع به دشت‌های فیلم‌های جان فورد و

  "او چنان از نظم و انضباط بالایی در کارش برخوردار بود که گویی از حرفه دیگرش یعنی پزشکی به عاریت گرفته بود. شفاییه در حرفه اش خاص بود و همیشه معتقد بود اول باید مبانی را درست یاد بگیرید و بعد به دنبال ساختارشکنی باشید." این ها را جاسم غضبانپور یکی از اولین دانش آموختگان رشته عکاسی و از عکاسان حرفه ای ایران درباره هادی شفائیه می گوید. غضپانپور در زمستان ۱۳۶۲ همزمان با بازگشایی دانشگاهها بعد از

  درست زمانی که فکر می‌کردیم نقش آفرینی بهتری برای الیویا کولمن –از سریال تاج- وجود ندارد و او یک استاندارد بالاتری را در نقش ملکه آن رو به زوال رفته به ما در کمدی سیاه نامأنوس قرن هجدهمی با انرژی خشن و وصف ناپذیر با تمام اکسسوری، کلاه گیس و سر و صداها و جیغ‌های عجیبش نشان می‌دهد. «مورد علاقه» بر اساس یک داستان واقعی از سارا چرچیل دوشس مارلبورو (با بازی ریچل وایز) و خدمتکار او ابیگل هیل با بازی