نقد سینمای آمریکا

  تحت تعقیب‌ترین مرد، تریلر جاسوسی آنتونی کوربین را به سختی می‌توان اثری مملو از مشخصه‌های متعارف این ژانر یافت. تعقیب و گریز، پلیس‌های ورزیده و کارکشته، قتل و جنایت و ... مواردی هستند که کوربین، هوشمندانه به آنها پشت کرده و در فضایی آرام و فارغ از هیجان‌های زودگذر، درام خود را پیش برده است. ادامه مطلب: نگاهی به فیلم «تحت تعقیب ترین مرد»/ محرمانه هامبورگ اضافه کردن دیدگاه جدید

  در هر اثر هنری، به هر سبک و سیاقی، فضای فانتزی می‌تواند حاصل کار را شیرین‌تر و مقبول‌تر کند. فانتزی را باید نوعی از ارائه‌ی مفاهیم و ایده‌ها دانست که در آن فیلمساز، اصول معقول و منطبق بر منطق و جهان علیً را دگرگون کرده تا بتواند جهان ایده‌آلی که نظر دارد را خلق کند. این دنیای متفاوت - که دارای ما به ازای واقعی نبوده و بیشتر بر پایه‌ی تجربیات ذهنی و انبوهی از خاطرات نویسنده است - بستری مناسب ا

  دیوید فینچر باز هم به سراغ ساخت اثری اقتباسی رفته و این بار با دست‌مایه قرار دادن رمانی عامه‌پسند و پرفروش، به دنبال ارائه‌ی تصویری متمایز از انسانی است که در جهان مدرن امروز به نقطه‌ای صفر از درجه‌ی اخلاق‌گرایی رسیده است؛ داستان "دختر گمشده" نوشته‌ی گیلیان فلین که برای اولین بار در مقام فیلمنامه‌نویس ظاهر شده و برخلاف دوران نسبتا موفق داستان‌نگاری جنایی، در این موقعیت جدید نتوانسته به توفیق

  فیلم دایورجنت(Divergent(2014 ساخته‌ی نیل برگر، هم‌چون بسیاری از فیلم‌ها و انیمیشن‌هایِ پربیننده‌ای که این روزها بسیار تولید و پخش می‌شوند، دربادی امر، فیلمی است درباره‌ی سوژه‌ی انقلابی. و نیز انقلاب. درباره‌ی یک قهرمان-قهرمان زن- که علیه یک سیستم می‌شورد و آن را می‌پاشاند و رهایی رخ می‌دهد(رهاییِ چه کسانی؟). اما این انقلاب، به بیانی دلوزی، انقلابی است مولار. انقلابی که انقلاب نیست. انقلابی که

آیا وقتی کسی واقعاً در مکانی حضور نداشته باشد، می‌تواند ناپدید شود؟ به نظر نمی‌رسد این نوع فیلم‌های مهیج که با کم شدن یکی از شخصیت‌ها همراه است غالب مناسبی برای نمایش متافیزیک باشد. اما دیوید فینچر، سازنده‌ی شبکه‌ی اجتماعی، باشگاه مشت‌زنی، زودیاک و هفت فیلم‌سازی نیست که مخاطب خود را آسوده بگذارد. دهمین فیلم فینچر، دختر ناپدیدشده، اقتباس نزدیکی از رمان پرفروش لگان فلین در سال 2012 است که داستان‌ا

  در دورانی که هم‌چنان جدال‌ها بر سر باز ماندن بازداشتگاه‌های گوانتانامو با وجود قول مساعد فرمانده‌ی کل نظامی برای بستن آن‌ها، ادامه دارد، پیتر سالتر، نویسنده و کارگردان، سعی دارد با کمپ ایکس ری Camp X-Ray بر این زخم نمک بپاشد. فیلم روایت زنی (کریستین استوارت) است که به تازگی در یک بازداشتگاه[1] مشغول به خدمت شده است. آن‌گونه که افسر مافوق وظایف این سرباز را تشریح می‌کند، وظیفه‌ی او نه حبس بازد