برگردان شعر «روزگاري، اگر خاطره‌ام .....» از آرتور رمبو

 

روزگاري، اگر خاطره‌ام به‌خوبي ياري‌ام كند، زندگاني‌ام ضيافتي بود كه هر قلبي آنجا مي‌شكفت، هر شرابي آنجا مي‌ريخت.

شامگاهي زيبايي را در دستان خود گرفتم - و تلخي‌اش را دريافتم. و خوارش كردم.

 

در برابر راستي خود را زره پوشيدم.

گريختم. اي افسونگران، اي سيه‌روزي، اي كينه، گنجم را به آغوشتان سپردم.

سرتاسر اميد آدمي را در خودم پلاسيدم. همانند خيزش خاموش جانوري كج‌خيم، هر سرخوشي را فرو كشيدم و درهم فشردم.

دژخيمان را فرا خواندم. مي‌خواستم آنان را هلاك كنم با قنداق چوبين تفنگشان. آفتها را فرا خواندم، تا در شن و خون خفه شوم. ناشادماني خدايم بود. در لجن دراز كشيدم، و در نسيمي سمج خودم را خشك كردم. تا سرحد ديوانگي با دلقكي بازي كرده‌ام.

و هنگامه‌ي بهار خنده‌اي هولناك از بلاهت نزدم آورد.

خيلي زود، وقتي خود را آماده ديدم كه غارغار كنم، به جستجوي كليدي براي آن ضيافت كهن انديشيديم، آنجا كه ممكن بود اشتهايم را دوباره باز يابم.

نيك‌خواهي همان كليد است.

«تو ديوسيرت خواهي ماند، و غيره .....،» بانگ بر كشيد اهريمني كه زماني چنين تاجي دل‌انگيز از خشخاش بر سرم گذاشت.» جوياي مرگ باش با همه‌ي اميال، و همه‌ي خودخواهي، و همه‌ي هفت گناه مرگبارت.»

آه، همه از آن بر سرم آمده است: اما شيطان گرامي، اين گونه دلگير نظر مكن، درخواست مي‌كنم. و تا چند اُزگَل ديرموقع را انتظار مي‌كشيم، از آنجا كه شما در هر نويسنده فقدان كامل فراست توصيف و آموزندگي را قدر مي‌دانيد، براي شما چند برگ پليد از دفتر خاطرات جان ملعون جدا مي‌كنم.

 

Once, if my memory …..

 

Once, if my memory serves me well, my life was a banquet where every heart revealed itself, where every wine flowed.

One evening I took Beauty in my arms - and I thought her bitter - and I insulted her.

I steeled myself against justice.

I fled. O witches, O misery, O hate, my treasure was left in your care!

I have withered within me all human hope. With the silent leap of a sullen beast, I have downed and strangled every joy.

I have called for executioners; I want to perish chewing on their gun butts. I have called for plagues, to suffocate in sand and blood. Unhappiness has been my god. I have lain down in the mud, and dried myself off in the crime-infested air. I have played the fool to the point of madness.

And springtime brought me the frightful laugh of an idiot.

Now recently, when I found myself ready to croak! I thought to seek the key to the banquet of old, where I might find an appetite again.

That key is Charity. - This idea proves I was dreaming!

"You will stay a hyena, etc...," shouts the demon who once crowned me with such pretty poppies. "Seek death with all your desires, and all selfishness, and all the Seven Deadly Sins."

Ah! I've taken too much of that: - still, dear Satan, don't look so annoyed, I beg you! And while waiting for a few belated cowardices, since you value in a writer all lack of descriptive or didactic flair, I pass you these few foul pages from the diary of a Damned Soul

 

Jadis, si je …..

 

Jadis, si je me souviens bien, ma vie était un festin où s'ouvraient tous les coeurs, où tous les vins coulaient.

Un soir, j'ai assis la Beauté sur mes genoux. - Et je l'ai trouvée amère. - Et je l'ai injuriée.

Je me suis armé contre la justice.

Je me suis enfui. O sorcières, ô misère, ô haine, c'est à vous que mon trésor a été confié !

Je parvins à faire s'évanouir dans mon esprit toute l'espérance humaine. Sur toute joie pour l'étrangler j'ai fait le bond sourd de la bête féroce.

J'ai appelé les bourreaux pour, en périssant, mordre la crosse de leurs fusils. J'ai appelé les fléaux, pour m'étouffer avec le sable, avec le sang. Le malheur a été mon dieu. Je me suis  allongé dans la boue. Je me suis séché à l'air du crime. Et j'ai joué de bons tours à la folie.

Et le printemps m'a apporté l'affreux rire de l'idiot.

Or, tout dernièrement, m'étant trouvé sur le point de faire le dernier couac ! j'ai songé à rechercher la clef du festin ancien, où je reprendrais peut-être appétit.

La charité est cette clef. - Cette inspiration prouve que j'ai rêvé !

"Tu resteras hyène, etc..." se récrie le démon qui me couronna de si aimables pavots. "Gagne la mort avec tous tes appétits, et ton égoïsme et tous les péchés capitaux."

Ah ! j'en ai trop pris : - Mais, cher Satan, je vous en conjure, une prunelle moins irritée ! et en attendant les quelques petites lâchetés en retard, vous qui aimez dans l'écrivain l'absence des facultés descriptives ou instructives, je vous détache des quelques hideux feuillets de mon carnet de damné