آخرین نقد آثار

  "احساس می‌کنم که باید از خواب بیدار شوم، اما من نمی‌دانم چه چیزی از ... یا به" این را کری مولیگان در نقش ژانت به پسر نوجوانش جو (اد اکسنبولد) در فیلم حیات وحشت ساخته پل دانو در اقتباسی درخور می‌گوید. ژانت خودش را در میان مه و غبار پیدا می‌کند که همسرش جری (با بازی جک جینلهال) آن‌ها را برای خاموش کردن آتش سوزی نزدیک به مرز کانادا ترک کرده است. غیبت جری که نقش مردسالارانه‌ای در زندگی داشته، کسی

  تهدید بیرونی، جراحتی درونی و در میان آن روایت معماگونه؛ سه مولفه تعیین کننده جدیدترین درام آدم‌ربایی قوی و دردناک اصغر فرهادی محسوب می‌شوند که سنگینی بار آن روی شانه‌های بازیگرانی چون پنه‌لوپه کروز، خاویر باردم و ریکاردو دارین است. ادامه مطلب: نقد فیلم همه می‌دانند ساخته اصغر فرهادی؛ تهدیدی بیرونی، جراحتی درونی و روایتی معماگونه (3) دیدگاه‌ها

اگر پیشتر تن «صدا و سیما» هر چند سال یک بار و زمان قرعه کشی جام جهانی در دوره‌ای که «ایران» هم سهمی از گوی‌های طلایی داشت، می‌لرزید؛ حالا هر چند هفته یک بار هراس از مواجهه با اتفاقی ناگوار مدیران تلویزیونی را تا پای مواجهه با زلزله‌ای چند ریشتری می‌لرزاند. کافی است سفری به فضای مجازی داشته باشند و حتی صفحه یکِ امروز رسانه‌های مکتوب را مرور کنند تا آوار اتفاق را تخمین بزنند.   ادامه مطلب: چالشی

  نقاشی‌های هادی پورصادقیان متعلق به سیرطولانی نقاشانی است که با هدف کنکاش در پیامدهای روحی و جسمی کار در عصر صنعت کارگران را به تصویر می‌کشیدند. این نقاشی‌ها بلافاصله مخاطب را به یاد آثار ونگوگ، اونره دومیه، نقاشان مورالیست مکزیکی چون سیکه ایروس، دیگو ریورا واورزکو، و آثار اکسپرسیونیست‌های آلمانی مانند مکس بکمن، کته کولویتس و اوتو دیکس می‌اندازد. ادامه مطلب: نقد ایوا گئورگیوا بر نمایشگاه نقا

  جو، مامور سابق سازمان اف‌بی‌آی که دارای اختلال استرسی و مصدومیت پس از ضایعه روانی است، دیگر هیچ ترسی نسبت به خشونت ندارد، البته که اختلال او آن¬طور که در فلاش بک‌ها مشخص است از نوعی تمرین‌های غیرمتعارف برای یک کودک بیرون زده. جو تصمیم می‌گیرد که شوگر بیبی‌ها را پیدا کند و تا جایی که می‌تواند تعدادی از آن‌ها را نجات دهد. زمانی که کار کمی سخت‌تر از قبل و به‌نوعی از کنترل خارج می‌شود، کابوس‌های

پس از نمایش درخشان «نوبت یعنی بعدی» در شاخه‌ی استانی جشنواره‌ی تئاتر فجر، شب ۱۶ فروردین ۹۷ دومین‌باری بود که به نویسندگی، کارگردانی و بازیگریِ مرتضی شاه‌کرم اثری نمایشی می‌دیدم؛ این‌بار در سالن استاد انتظامیِ خانه‌ی هنرمندان و به‌نامِ «سانتی‌متر». شاه‌کرم در «سانتی‌متر» هم فارغ از دل‌واپسی‌های خود برای جامعه و آن‌دسته از مردمِ فرودست‌اش که کم‌تر کسی تحویل‌شان می‌گیرد، نیست. ادامه مطلب: نقد نمای

فیلم به وقت شام تازه‌ترین ساخته ابراهیم حاتمی کیا، قصه فرمانده و سرباز، پدر و پسری مجاهد هست که ما فراز و فرودهای یکی از مأموریت‌های آن‌ها را با کارگردانی درخشانی در سینمای ایران مشاهده می‌کنیم. همه چیز در اجرا فوق العاده است، اما فیلم حاتمی کیا در سطح می‌ماند و آن مضامینی که فیلمساز داعیه تأثیر آن‌ها را دارد به خوبی منتقل نمی‌شوند. عمیق نشدن فیلمنامه بر روی جزییات عقیدتی، آن اجرای درخشان را عقی

مصادره اولین ساختة مهران احمدی (بازیگر خوب کمدی) مانند دیگر فیلم‌هایی که در سینمای ایران تعدادشان بسیار زیاد است با ایده درخشانی شروع می‌شود و به شکل فاجعه باری ادامه و خاتمه می‌یابد. نوشتن در مورد ایده درخشان و عدم وجود قصه در سینمای ایران حوصله سر بر شده و چیزی که در اینجا با آن روبه‌رو هستیم ایده درخشان در قصه بی‌ربط است. مصادره بیشتر از این‌که فیلم مهران احمدی باشد فیلم رضا عطاران است. اگر چ