آخرین نقد آثار

  فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟»، دعوتی است به جهانی دیگر از تماشا، سفری سرخوشانه به عالم خیال که همه چیز طعم رهایی دارد و شوق پرواز. بازگشت گُلی بعد از 20 سال به زادگاهش در رشت بهانه‌ای می‌شود برای خاطره بازی در احوال دیروز و تامل به تنفس امروزی که در چهارراهی از غبار و تشویش و فناوری و سرگیجه‌های چرخش‌وار در روزگاری مادی از پا درآمده تا دیگر کمتر نشانی از یاد و یادگاری بر پنجره گشوده از آرز

    در شیار 143، آبیار با بهره‌گیری از المان‌های ساده‌ی زندگی روزمره، به دنبال دراماتیزه کردن عشق پاک و بی‌آلایش مادری است. او فضایی روستایی و خانواده‌های سنتی را در مرکز ثقل درام خود قرار داده و از آداب و رسوم و اتفاقات ریز و درشت حیات پررنج آن‌ها، به عنوان بستری برای شکل‌گیری موقعیت‌ها و قوام یافتن پیرنگ داستان‌اش استفاده کرده است. ادامه مطلب: به بهانه‌ی اکران در شبکه‌ی نمایش خانگی؛ نگاهی به

پنج سال پیش سیزدهم خردادماه 1388 اولین نسخه آزمایشی پایگاه پژوهشی، تحلیلی و خبری آکادمی هنر مصادف با میلاد حضرت زهرا (س) در دسترس مخاطبان هنر قرار گرفت و اخبار آن در رسانه‌های مختلف منتشر گردید. حال پنج سال از آن روز و نزدیک به شش سال از ایده‌های شکل گیری آکادمی هنر می‌گذرد. این بار هم روز میمونی با سالگرد تأسیس این مجموعه مصادف شده بود. نیمه شعبان. در این پنج سال مهم‌ترین هدف مان این بود که بتو

    فیلم‌های تجربی سعی دارند با نگاهی دوباره به بازنمایی فرم و رویه قالب در سینما پرداخته و در این مسیر به اشکالی جدید دربافت و شاکله اثردست یابند. اما فیلم «پریدن از ارتفاع کم» نه تنها فاقد فرم بیان تازه‌ای در ساختار و اجرای اثر نبوده، بلکه از این حیث، دارای نماهایی ساده در کارگردانی و بدون پیچش‌های روایی در فیلمنامه می‌باشد و مساله اساسی فیلم‌ساز از این سازه نه در شکل ارائه بلکه در مفهوم نهفته

  دیوید فینچر باز هم به سراغ ساخت اثری اقتباسی رفته و این بار با دست‌مایه قرار دادن رمانی عامه‌پسند و پرفروش، به دنبال ارائه‌ی تصویری متمایز از انسانی است که در جهان مدرن امروز به نقطه‌ای صفر از درجه‌ی اخلاق‌گرایی رسیده است؛ داستان "دختر گمشده" نوشته‌ی گیلیان فلین که برای اولین بار در مقام فیلمنامه‌نویس ظاهر شده و برخلاف دوران نسبتا موفق داستان‌نگاری جنایی، در این موقعیت جدید نتوانسته به توفیق

  «خانه‌ی کاغذی» داستان خانواده‌ای است در خانه‌ای تقریباً ویران، نزدیکِ مرز که واپسین لحظات پیش از هجوم دشمن را از سر می‌گذرانند. کار نوشته‌ی حمیدرضا نعیمی است و کارگردانش هم مهدی برومند. ادامه مطلب: نگاهی به نمایش «خانه‌ی کاغذی» به کارگردانی مهدی برومند اضافه کردن دیدگاه جدید

    تورج اصلانی مدیر فیلمبرداری خوش قریحه‌ی سینمای ایران، در جینگو، به عنوان اولین فیلم بلندش، جریان ذهنی شخصیت محوری‌اش(سیاوش) را با جزییات فراوان و خرده داستان‌های جذاب و پرکشش تصویرسازی کرده و پرداختن به بحران هویت در قالبی متفاوت را نشانه رفته است. این جریان ذهنی ، آمیزه‌ای پیچیده از ادراکات حسی- عاطفی، افکار آگاه(قبل از کما) و نیمه آگاه(بعد از کما) و تداعی‌های تو در تو و مشوش سیاوش است که ن

    کمال تبریزی، کارگردانی است که به حرکت ظریف پیرامون خطوط قرمز، بهره بردن از موضوعات ملتهب، طنازی و نگاه هجوآلود به مسائل جدی و حساسیت برانگیز اجتماعی در آثارش شهره است. اما در آخرین فیلم‌اش، نمی‌توان نشانی از بازیگوشی‌های محتوایی و ساختاری او را یافت. تبریزی، برای تصویرسازی معضلات محیط زیست و دعوت از مردم برای بهره‌گیری از انرژی‌های پاک، ژانر کمدی رمانتیک را انتخاب کرده و با پرده‌برداری از عش