نقد سینمای اروپا

  مردی را دیدم که راهش را گم کرده بود!روی اندرسون (یا با تلفظ سوئدی روی اندرشون)، ابزوردیستِ سوئدی پنج سال پیش برترین جایزه‌ی جشنواره فیلم ونیز، یعنی شیر طلایی را برای «کبوتری برای تأمل در باب هستی بر شاخه نشست » را به دست آورد. حالا فیلم جدیدِ او با نامِ «درباره پایان‌ناپذیری» از حدود سی صحنه‌ی جداگانه تشکیل شده که بعضی از آنها به هم مربوطند (کشیشی که ایمانش را از دست می‌دهد، مردی که دوست موفق

از نظر پوشکین، هیچ هنری به اندازه‌ی تئاتر از واقعیت فاصله ندارد. به این جهت که همواره در تلاش برای انطباق کامل با امر واقعی، تئاتر تنها می‌تواند بازتابی به وضوح محدود از واقعیت باشد و شاید به همین دلیل است که تماشاگر تئاتر عمدتاً واقف به حضور خود در خارج از دایره‌ی روایت نمایش است. رابطه‌ی تماشاگر با سینما اما، متفاوت است. در این حالت، با نوعی حرکت ذهنی، تماشاگر، چشمی است که درون دنیایی که سینما

  دقایق پایانی فیلم «رم، شهر بی‌دفاع»، بازگشت جمع پراکنده کودکانی است که مبهوت و ناامید، از مراسم اعدام کشیش محبوب‌شان به سمت رم روانه‌اند. چهره‌ی زخمیِ شهر با آن پنجره‌های سیاه، گویی تن ترکش خورده‌ای است که به شاهدان بی‌عدالتی خوش‌آمد می‌گوید. بیانی شاعرانه و محزون: کودکانی که دیگر کودک نیستند و رمی که دیگر رم نیست و تا آخرین سنگ بنای آن به حضور نازی‌ها آلوده است. «رم، شهر بی‌دفاع» اگرچه بازتا

کن لوچ کارگردان به همراه همکار فیلمنامه نویس‌اش پل لاورتی با یک بیانیه آتشین دیگر از قلب بریتانیای مدرن با طوفانی به کن بازگشته‌اند. تصویری از سرزمین قراردادهای صفر ساعت (این قراردادها به مدلی از قرادادهای پاره‌وقت در بریتانیا اشاره دارند و براساس آن‌ها پرسنل صرفا هر وقت به آن‌ها نیاز باشد در محل کار حاضر می‌شوند و نه لزوما ساعاتی ثابت و مشخص در هفته. ) و بردگی نظام اقتصادی که سنت کاری کن لوچ به

 خلق داستانی که در عین نمایش تیرگی‌های نتایج نازیسم، مختصات ژانر وحشت را هم رعایت کند و با وجود مفاهیم اخلاقی نهفته در اثر، از هرگونه شعارنمایی دور مانده و تابع  رعایت فرآیندی دراماتیزه باشد، بخشی از اهمیت فیلم «گرگ نما» (Werewolf) ساخته آدرین پانک، فیلمساز لهستانی و محصول سال 2018 است. یکی از آثار با ارزش به نمایش درآمده در سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر که محصول کاربلدی تیم گزینش آثار جشنو

نداف لپید کارگردان اسرائیلی که فیلم‌های محبوبی چون پلیس مرد (2011) را در مقام کارگردان و معلم کودکستان (2018) در مقام نویسنده دارد با سوژه جدیدی از یک بازسازی آمریکایی به برلین آمده است. او احتمالا دنبال کنندگان سینمایش را با کمدی اتوبیوگرافی خود یعنی «مترادف‌ها» به تعجب وامی‌دارد؛ اما نه چیزی که خود لپید با آن نامانوس باشد. تازه‌ترین فیلمش یک طنز فوق العاده تند، گزنده با ویژگی ساتیر کمدی است که