موفقیت دوگانه‌ی باربارا استرایسند، آوازخوان و هنرپیشه

 

 

 

ده‌ها سال است که در نمایش و آواز در صدر قرار دارد. جایزه‌ای نیست که نبرده و افتخاری نیست که نصیب‌اش نشده باشد. اما او همچنان زنی ساده و فروتن باقی مانده و از هنرمندان متعهد شناخته می‌شود. باربارا استرایسند ۷۵ ساله شد.

باربارا استرایسند (Barbra Streisand) بیش از ۵۰ سال است که در عالم نمایش و موسیقی ستاره‌ای درخشان شناخته می‌شود. با صدای او بیش از ۱۴۰ میلیون آلبوم فروش رفته است، یعنی حتی بیشتر از بیتل‌ها. در عالم نمایش، تئاتر و سینما و تلویزیون، دهها جایزه عالی برنده شده است. او در خانواده‌ای تنگدست در بروکلین به دنیا آمد. در گفتگویی اعتراف کرده که هنوز هم هیولای فقر او را آزار می‌دهد. او از سویی با استعدادهای چندجانبه و کم‌مانند و از سوی دیگر با پی‌گیری و سخت‌کوشی خود را به بالاترین افتخارهای هنری رساند.

 

نکته‌ای که معروفیت خاص و عام دارد این است که در سیمای ظاهری این دختر بروکلینی نه تنها زیبایی خاصی نبود، بلکه دوستانش به او بچه اردک زشت لقب داده بودند. اما او به هیچ جراحی زیبایی تن نداد و ترجیح داد با هنر خود هر عیب ظاهری را بپوشاند، در واقع هم روی صحنه یا روی پرده سینما کمتر کسی او را زشت می‌بیند.

 

کودکی در تنگدستی

 

باربرا استرایسند در ۲۴ آوریل ۱۹۴۲ در بروکلین (نیویورک) در خانواده‌ای یهودی با نیای لهستانی-روسی به دنیا آمد. هنگامی که تنها ۱۵ ماه داشت، پدرش درگذشت. مادرش با کاری پرزحمت بچه‌های خود را بزرگ کرد.

 

مادر صدایی خوش داشت و این هنر خود را به دختر کوچکش به ارث رساند. علاوه بر این باربرا در بازیگری پراستعداد بود و از ۱۴ سالگی به کلاس هنرپیشگی رفت. او اعتراف کرده است موقعی که در مسابقات هنری شرکت می‌کرد، بیشتر به خاطر چند وعده غذای خوب بود تا به دست آوردن شهرت و اعتبار. با این حال او نخست به عنوان آوازخوان به شهرت و موفقیت رسید و در ۱۹ سالگی در بهترین موزیکال‌های نیویورک درخشید. با همان اولین آلبوم آواز خود دو جایزه گرمی را از آن خود کرد.

 

موفقیت‌های سینمایی «دختر مسخره»

 

با نمایش دختر مسخره شهرت و محبوبیت باربرا استرایسند به اوج رسید. این نمایش موزیکال سرنوشت دختر یهودی فقیری را روایت می‌کند که در سال ۱۹۱۰ به رغم سیمای نه چندان جذاب و موانع دیگر در موسیقی و نمایش به اوج افتخار رسید. از روی این نمایش در هالیوود فیلمی سینمایی به کارگردانی ویلیام وایلر ساخته شد که در سال ۱۹۶۸ برای باربرا استرایسند اولین اسکار را به ارمغان آورد.

 

پس از آن باربرا استرایسند در فیلم‌های زیادی شرکت کرد و نشان داد که در نقش‌آفرینی در ژانرهای گوناگون سینمایی از درام تا کمدی استعدادی بی‌نظیر دارد. به ویژه باید از کمدی زیبای «دکتر جون تازه چه خبر؟» (۱۹۷۲) به کارگردانی پیتر باگدانوویچ یاد کرد و فیلم عاشقانه و سیاسی «آن گونه که ما بودیم» (۱۹۷۳) به کارگردانی سیدنی پولاک. او علاوه بر فیلم اخیر در چند اثر دیگر نیز با رابرت ردفورد هم‌بازی شد.

 

در سال ۱۹۸۳ فیلم ینتل به نمایش در آمد. در این فیلم باربرا استرایسند، هم کارگردان بود و هم بازیگر و آوازخوان. داستان فیلم سرگذشت دختری یهودی است که مصمم به فراگیری تلمود، کتاب مقدس آیین یهود، است اما چون این کار برای زنان ممنوع است، خود را به جامه مردان در می‌آورد و وارد مکتب طلاب کلیمی می‌شود.

 

صدایی با ترنم مرواریدهای غلطان

 

باربرا استرایسند هم روی صحنه و هم در بیشتر فیلم‌های خود آواز خوانده است. چندین نسل از دوستداران ترانه و تصنیف با صدای دلنشین او بزرگ شده‌اند.در سال ۲۰۱۵ که باراک اوباما، رئیس جمهوری وقت به او مدال آزادی را اعطا کرد، صدای او را به زیبایی مرواریدهای غلطان تشبیه کرد.او در ترانه‌هایش از دنیایی بهتر و زیباتر سخن می‌گوید و در زندگی اجتماعی نیز طرفدار چنین جهانی است. او طرفدار محیط زیست، حامی حقوق بشر است و در فعالیت اجتماعی یک لیبرال آزادمنش، و از همین پایگاه طبعا از مخالفان سرسخت دونالد ترامپ شناخته می‌شود. صدای باربرا استرایسند همچنان زیبا و گوش‌نواز است. هنوز هم هرازگاهی روی صحنه می‌رود و آلبومی از آوازهایش منتشر می‌کند و صدایش چنان سحرانگیز است که همه امیدوارند این هنرمند ۷۵ ساله تا سالهای سال همچنان بخواند.