کشف یک گراور چوبی از آلبرشت دورر؛ نقاش و حکاک دوره‌ی رنسانس در آلمان

این می تواند یک تابستان به یادماندنی برای طرفداران هنر آلبرشت دورر یکی از بزرگترین فیگورهای هنر رنسانس آلمانی باشد. یک ماه پس از کشف یک گراوور چوبی از آثار مفقود شده‌ی دورر در فرانسه اکنون موزه‌ی کنستائوس کلیو در ایالت نوردراین-وستفالن ادعا کرده است که یک گراور چوبی دیگر از دورر را کشف کرده است. با استناد به ادعایذ مسئولین این موزه این گراور چوبی می‌بایستی 500ذ سال عمر داشته باشد.

به گزارش بخش تجسمی آکادمی هنر و به نقل از آرت نت، شبکه‌ی WDR آلمان گزارش داده است که این اثر توسط دو دانشجوی هنر که دوره‌ی طرح خدمتی‌اشان را در این موزه می‌گذرانند در انبار موزه کشف شده است. این انباری بزرگ بنا به ادعای شبکه‌ی آلمانی حدود 5000 اثر هنری دارد. 

آلبرشت دورر (۲۱ مه ۱۴۷۱ –۶ آوریل ۱۵۲۸) (به آلمانی: Albrecht Dürer) نقاش، حکاک و ریاضی‌دان آلمانی دوره نوزائی است. دورر بزرگ‌ترین گراورساز عصر خویش بود و با حکاکی روی چوب و فلزات آثار بی‌همتایی آفرید که در سراسر مغرب‌زمین دست به دست چرخید و نفوذ دامنه‌دار خود برروی هنر سدهٔ شانزدهم اروپا را تثبیت کرد.

وی در دوران جوانی با شوقی وافر به سیر و سیاحت پس از از دیدار از ونیز به سال‌های ۱۴۹۴ و ۱۴۹۵ با دریافتی تازه از دنیای خارج و مقام هنرمند در آن به زادگاهش بازگشت. و ده سال در آنجا اقامت کرد. بیشتر کارهای مهم حکاکی خود را در این دوره انجام داد. در همین دوره بود که به حکاکی روی مس پرداخت و مانند بسیار از هنرمندان دوره رنسانس، به مسایل مربوط به ژرفانمایی در نقاشی و نسبت‌های بدن انسان و نیز کالبدشناسی علاقه‌مند شد.  پس از این دوره دوباره به ونیز رفت و این بار بیشتر به نقاشی پرداخت. آثار او مورد توجه هنرمندان ونیزی قرار گرفت و از برخی کارهای او تقلید می‌شد. چند اثر مذهبی او را اشراف خریدند و امپراتور رودولف دوم یکی از آثار او را خرید و با خود به پراگ برد. دورر با وجود محبوبیتش در ونیز، دوباره به نورنبرگ بازگشت.