«سفر به سرداب» ویلم وایزمن در لندن

برای نمایشگاهش با عنوان «سفر به سرداب»، ویلم وایزمن مجموعه‌ای بلندپروازانه از نقاشی‌های جدیدی خلق کرده است که بیننده را به سفری درون لایه‌های فضا، زمان و معنا می‌برد.

وایزمن یک نقاشی سه لته‌ی بزرگ ارائه نموده که در تعامل با تناسبات و ابعاد گالری و حیات گذشته‌ی بنای آن به عنوان یک کلیسا قرار دارند. ایده‌ی کشف آنچه در پس نمای ظاهر ساختمان‌ها و زیر پای ماست، نقشمایه‌ی اصلی کار وایزمن است. اگر این نقاشی‌ها به صورت متوالی دیده شوند، از نمای خارجی یک خیابان، به داخل ساختمانی با آجر آبی حرکت می‌کند، و در نهایت به زیرزمینی می‌رسد که کف بتنی آن در گدازه‌های آتشفشانی، استخوان‌های فسیل شده، درختان نخل و یک دست زره ادغام می‌شود. شاهکار رنسانسی آندرئا مانتنیا، «پیروزی سزار»، منبع الهام اصلی این کار بوده است.

تمهیدات روایی و فضایی به کار گرفته شده در این نقاشی‌ها، به قاب‌بندی‌های کتاب‌های داستانی مصور و سینما ارجاع دارد؛ بویژه نماهای چرخشی افقی وسیع که اورسن ولز در فیلم‌هایی مثل «نشانی از شر» آغازگر آن بود. منبع الهام دیگر هنرمند از دوران جوانی خودش، بازی‌های ویدئویی ماجراجویانه‌ی دهه‌ی ۱۹۸۰ است. همانندی میان نقاشی‌های وایزمن و بازی‌های ویدئویی را می‌توان در نحوه‌ی حرکت شخصیت‌ها در میان فضاها احساس نمود، و اینکه چگونه روابط میان این فضاها بواسطه‌ی چینش نمادین اشیا القا می‌شود، انگار که آنها سرنخ‌هایی در یک معمای بزرگتر هستند. وایزمن در تشریح ایده‌اش برای نمایشگاه، می‌گوید: «فکر می‌کنم این که ما چگونه مدام روی کل تاریخ جهان در حال قدم زدن هستیم، خیلی جالب است. انگار که می‌توانی به ابتدای زمان برگردی، اگر تنها به کاوش کردن ادامه بدهی. برای من این ایده یادآور آشفتگی و هرج و مرجی است که در زیر سطح نسبتا هموار پیاده‌رو و محوطه‌های چمن‌کاری شده‌ی ما پنهان است.» ویلم وایزمن(متولد ۱۹۷۷، آیندهوون) از ۲۰۰۳ در لندن زندگی می‌کند.

او در موسسه‌ی هنر آرنهم و کالج گلداسمیتز تحصیل کرده است. وی جایزه‌ی East London Painting Prize را در ۲۰۱۵ از آن خود کرد و تاکنون نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی در لندن و دیگر شهرهای اروپا داشته است.