برپایی نمایشگاهی از دوران فعالیت هنری متنوع مارک مادرزبا

 

مارک مادرزبا(متولد ۱۹۵۰) به عنوان یک آهنگساز پرکار، نوازنده و متفکر، حتی پیش از شروع به کار گروه موسیقیِ پست پانک DEVO در سال ۱۹۷۳ به خلق آثار تجسمی مشغول بوده است. اکنون گالری گِرِی آرت میزبان اولین نمایشگاه جامع این هنرمند خلاق و جامع الاطراف با عنوان «نزدیک بینی» است. او که برای ساخت موسیقی متن فیلم‌های وس اندرسن و برنامه‌ی کودک تلویزیونی «خانه‌ی بازی پی وی» شهرت دارد، آزادانه در هنرهای بصری، موسیقی، فیلم و تلویزیون به تجربه‌گری پرداخته است. وی با ترکیب ماهرانه‌ی عناصری منشعب از فرهنگ مصرف‌گرا با مصنوعات دست ساز، پژوهشی غنی از رابطه‌ی میان فن‌آوری و فردیت در یک جامعه‌ی سرمایه‌داری معاصر ارائه می‌دهد.

این نمایشگاه که از سوی موزه‌ی هنر معاصر دِنوِر ترتیب داده شده، بیش از ۵۰۰ شی(از اسناد اصل، لباس‌های مشهور، و آثار صوتی که در خانه ضبط شده‌اند، تا چاپ‌ها، طراحی‌، نقاشی، مجسمه، فرش، و ویدئو _انیمیشن‌ها) را در بر می‌گیرد. همچنین یک کنسرت_پرفورمنس هم در حاشیه‌ی نمایشگاه اجرا خواهد شد. آدام لرنر، مدیر موزه دنور و کیوریتور نمایشگاه می‌گوید: «هنگامی که مارک مادرزبا و دوستانش گروهی را تشکیل دادند که آن را DEVO نامیدند، آن را یک پرفورمنس آرت به شمار می‌آورند. موسیقی تنها بخشی از تصویر کلی بود؛ همچنین بخش کاملا مهم دیگر هم برداشت متفکرانه‌‌ی آنها از تکامل رو به عقب(de-evolution) بود، نظریه‌ای که می‌گوید جهان در حال فروپاشی است.»

 

عنوان نمایشگاه، «نزدیک بینی»، به تجربه‌ی هنرمند از این بیماری اشاره دارد، که تا هفت سالگی تشخیص داده نشده بود. در حقیقت مادرزبا از لحاظ قانونی نابینا محسوب می‌شود. این نقص بینایی در کلام هنرمند، مسبب ستایش دگرگونی و جهش یافتگی در کار او بوده است. نمایشگاه «نزدیک بینی» با اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰ و تولد DEVO آغاز می‌شود. مادرزبا که در سال ۱۹۵۰ در اکرون متولد شده است، در کلاس‌های دانشگاه ایالتی کنت حاضر شد، جایی که او به همراه دوستش جرالد کسال و دیگر اعضای پایه گذار DEVO، شاهد یکی از تراژدی‌های تعیین کننده‌ی نسل خود بودند؛ در سال ۱۹۷۰، گارد ملی اوهایو چهار دانشجو را طی تظاهرات علیه حمله به کامبوج در طول جنگ ویتنام به قتل رساند. روز پیش از تیراندازی، مادرزبا در این اعتراضات شرکت کرده بود، و این تراژدی ناگهانی، در کنار ایده‌ی بنیادی گروه، یعنی فروپاشی جهان، جرقه‌ی انتخاب نام گروه بود.

 

اولین کار هنری پخته‌ی مادرزبا با عنوان «مبارزه‌ی من»، یک کتاب ۲۸۰ صفحه‌ای از نوشته‌ها و تصویرسازی‌های خودش است، که از دفترچه‌های دوران دانشجویی‌اش برداشت شده و تصاویری که به شکل مضحکی دستکاری شده‌اند را نمایش می‌دهد. این پروژه که از آشوب‌های آن دوره متاثر است و انجمن ادبی پر جنب و جوش دانشگاه مشوق آفرینش آن بود، زیبایی‌شناسی گزنده و مواجهه‌آمیزی را به یاد می‌آورد که بعدها با فرهنگ پانک پیوند داده می‌شود. اولین اجراهای DEVO تحت تاثیر هنر و ادبیات ضدفرهنگ Beat بود. مادرزبا به تثبیت ظاهر خاص گروه کمک کرد، که در نمایشگاه حاضر بواسطه‌ی نمایش آثار هنری اصلی که در خلق جلد آلبوم‌ها استفاده شدند، جان دوباره‌ای گرفته است؛ آثاری نظیر عکس‌هایی از اجراهای گروه که در آنها لباس‌های تحریک‌آمیزی به تن دارند؛ شامل روپوش کار،  لباس‌های ایمنی ضد مواد خطرناک، کیسه‌های زباله و دیگر پوشش‌هایی که که سمت و سوی دادا، سوررئالیسم و اکسپرسیونیسم آلمانی دارند. تصور مادرزبا از DEVO در Booji Boy تجسم می‌یابد؛ یک شخصیت مرد-کودک که با گونه‌های سرخ، موهای بلوند و نقابی که تمام سر او را می‌پوشاند، تعریف و شناخته می‌شود.

 

تمایل هنرمند به تصاویر پزشکی و ادبیات داستانی امریکای پس از جنگ، همچنین بخش مهمی از کار او هستند. رفتار خود استهزاگر DEVO الهامبخش عکس‌های مجموعه‌ی «موجودات جهش یافته‌ی زیبا» بوده است. این عکس‌ها که کار روی آنها در دهه‌ی ۱۹۹۰ آغاز شد، به صورت دیجیتالی دستکاری شده‌اند؛ تصاویری آینه‌ای که از عکس‌های شخصی هنرمند و تصاویری که پیدا می‌کند سرچشمه می‌گیرند، و بازتاب عادت قدیمی مادرزبا در جمع‌آوری مواد تاریخی ناشناخته هستند. در نمایشگاه همچنین مجسمه‌های هنرمند همچون Ruby Kusturd به نمایش درآمده است؛ این مجسمه‌ی متحرک به عنوان نقدی مضحکه‌آمیز به جواهرسازی تجملی و هنرهای زیبا، از بزرگترین یاقوت سرخ جهان به شکل یک بستنی قیفی تراشیده شده است و روی یک پایه‌ی برنزی صیقل خورده قرار دارد. بازدیدکنندگان نمایشگاه همچنین قادر هستند کتاب‌هایی از طراحی‌های کارت پستالی مادرزبا را ببینند که در محفظه‌های نمایش مخصوصی ارائه شده‌اند.